Zoals bij ons in Nederland op het feest van St. Nicolaas, zo krijgen in Wenen de kinderen geschenken met Kerstmis. In een kerkblad uit Wenen stond het volgende waargebeurde verhaal:Het was avond en bijna Kerstmis. De winkels straalden in een stroom van licht en stalden de mooiste kindergeschenken uit. Vaders en moeders tilden hun kinderen op om hen al het moois te laten bewonderen. Toen, zo vertelde een mijnheer, zag ik een arm meisje van een jaar of vijf, dat haar neus plat tegen de winkelruit drukte en vol verlangen keek naar alles wat lag uitgestald. Ik kreeg medelijden, ging naar haar toe en zei: 'Zou je een pop willen hebben?' Het kind werd rood en verlegen, maar een blij verlangen schemerde in haar ogen. 'Kom' zei ik 'kies er maar een uit dan gaan we die kopen' De kleine keek mij aan en vroeg: 'Wilt u mij werkelijk wat geven?' 'Zeker kind' 'Dan zou ik liever geen pop hebben', zei ze. 'Hoezo geen pop?' vroeg ik. Het meisje zei: 'Ik zou graag een rozenkrans hebben. Mijn moeder is zeer ziek en zal sterven. Dus nu wilde ik graag elke avond het rozenhoedje met haar bidden.' En ontroerd zei ik tot mijzelf: Dit goede kind is een voorbeeld van ware christelijke naastenliefde voor ons allemaal.
